بسم الله الرحمن الرحیم

إِذْ أَوَى الْفِتْيَةُ إِلَى الْكَهْفِ فَقَالُوا رَبَّنَا آتِنَا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَ هَيِّئْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا رَشَدًا ﴿١٠﴾
روز گذشته در جلسه پيش سوره كهف تا آيه ٩ تلاوت شد و رسيديم به قصّه اصحاب كهف . مي بينيم و مي خوانیم در آيات كه خداوند فرموده : آن گاه آن جوانان به سوى غار پناه بردند و گفتند : پروردگارا ما را از جانب خود رحمتي عطا كن ودر كارمان براى ما رشد و تعالي فراهم ساز .
چند نكته ظريف و زيبا در اين آيه وجود دارد :
نکته اول این که : هر وقت در ارتباط با ديگران در بحث اعتقادات و در بحث ايمان و باورهاى مذهبي دچار مشكل شديد و توان بر خورد نداشتيد و پيروزى ، به تنهايي پناه ببريد .
به سوى غار رفتند . غار يعني جايي است كه شما را به تنهايي مي پذيرد . پس در اين كلام خداوند ما را هدايت مي كند به چنين امرى . جوانان اصحاب كهف وقتي وارد غار شدند ، گفتند : پروردگارا مارا از جانب خود رحمتي عطا كن . تعين نكردندكه اين رحمت چه باشد بلكه از خداوند فقط رحمت تقاضا كردند در حالي كه به شدّت نگران بودند و تحت تعقيب و خطر قرار داشتند ، تعیين نكردند كه دشمنان ما را نابود كن يا تعي ن نكردند كه ما را از خطر اينهادر امان كن . هيچ نگفتند بلكه گفتند : پروردگارا ما را از جانب خود رحمتي عطا كن ، چون معتقد بودند كه خداوند براى اين جمع آن چيزى را انتخاب خواهد كرد كه برايشان بهترين باشد ، بنابراين خودشان تعين كننده نداشتند .
نكته دوم : در كارمان برايمان رشد و تعالي فراهم ساز . تقاضاى دومشان براى اين بود كه از خداوند تقاضا كردند در كارى كه انجام داديم يعني اين كه از دشمن فرار كرديم ، جدا شديم و به اين غار پناه آورده ايم و از تو رحمت مى خواهيم و اين كارشان را تقاضا كردند زمينه اى باشد براى رشد و تعالي آن ها . نخواستند سختي هاى آن ها را بردارد ، نخواستند خانواده هاى آن ها را در امان كند كه اين طور مواقع به هر حال كساني كه در چنين مسيرى قدم مي گذارند خانوادهايشان از آزار دشمن در امان نيستند . اما آن ها از خداوند رشد و تعالي در حركتي كه آغاز كرده بودند تقاضا كردند .
فَضَرَبْنَا عَلَى آذَانِهِمْ فِي الْكَهْفِ سِنِينَ عَدَدًا ﴿١١﴾
پس در آن غار سالياني چند بر گوشهايشان زدیم . مي دانيم كه اصحاب كهف سيصد و اندى سال را در غار خواب بودند ، به حالت خواب و چه زيبا است كه اگر گوش ها نشنوند انسان را خواب مي ربايد . اين گوش هاست كه به طور دايم مي چرخد و دنبال صدا مي گردد . خداوند بر اين گوش ها پرده اى كشيد و آن ها را به خواب برد .
ثُمَّ بَعَثْنَاهُمْ لِنَعْلَمَ أَيُّ الْحِزْبَيْنِ أَحْصَى لِمَا لَبِثُوا أَمَدًا ﴿١٢﴾
آن گاه آن ها را بر انگيختيم . برانگيختن براى آن ها بيدار شدن از خواب بود و بر انگيختن براى هر كسي كه از ناداني به دانايي سفر كند ، گفته مي شود .
خداوند مي فرمايد : انگاه آن ها را بر انگيختيم تا معلوم داريم كدام يك از ان دو گروه مدت ماندنشان را بهتر حساب مي كند . به بدرى اين آيه جالب است كه أولا : دو گروهي كه خداوند مد نظر دارد كدام است ؟ ما يك گروه داريم كه در غار به خواب رفتند٧ نفر . گروه دوم چه كساني هستند ؟ به اين آيه نگاه مي كردم و بسيار فكر كردم ، به ناگاه متوجه شدم در مقابل اصحاب كهف كه از دست دشمنان ، كفار و يهوديان آن زمان به غار پناه برده بودند افرادى در بيرون اين غار با آن ها دشمني داشتند و مدعي بودند كه اين ها بر كفرند ، نادرستند و اجازه نمي دادند كه بر عقيده و ايمان خودشان بمانند و يا تبليغ كنند . و بسيار زيباست كه يهوديان فكر مي كنند ساليان دراز خواهند ماند . خداوند مي فرمايد : آن ها را پرده خواب بر گوش هايشان زديم تا بعد از اين كه آن ها را بر انگيختيم معلوم كنيم كه كدام دو گروه كدام يكى از آن دو گروه ماندنشان را بهتر حساب مي كنند ؟ چون طبيعتاً اصحاب كهف با عقايد پاك و راستينشان سيصد و اندى سال در دنيا باقي ماندند در حالي كه معاندين ، كفار و دشمنان شان در عرض اين سيصد سال چند نسل عوض كردند . آن ها هرگز نماندند و دنياى خاكي را ترك كردند و از آن خارج شدند در حالي كه اصحاب كهف در همين دنياى خاكي باقي ماندند ، آن هم سالم سالم و وقتي از جا بلند شدند مثل روز اولشان بودند . و اين شد كه نقطه عبرتي براى آن هایي كه بر آن باورهاى غلط زندگي مي كردند و بر أساس باورهاى غلط و بعضي ها هم حقيقت را مي دانستند اما براى اين كه قدرت را از دست ندهند مخالفت و دشمني مي كردند .
اين سال هايي كه آن ها در غار به خواب رفتند و بعد از جا برخواستند و خداوند آن ها را بر انگيخت براى اين كه اين گروه متوجه بشوند كه آن هایي كه بر باور و اعتقادات صحيح هستند چگونه در زمين ماندند بدون اين كه تغيیر شكل بدهند و آن هایي كه بر باورهاى غلط و دشمني پافشارى مي كردند استخوان هايشان كه سهل است خاك هايشان هم شايد كه به صورت گرده اى با باد پراكنده شده اند . و كدام يك اين مدت زمان را حساب بهترى دارند ، قطعاً اصحاب كهف .
نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ نَبَأَهُمْ بِالْحَقِّ إِنَّهُمْ فِتْيَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَ زِدْنَاهُمْ هُدًى ﴿١٣﴾
ما خبرشان را به درستي بر تو حكايت مي كنيم ، آن ها جواناني بودند كه به پروردگار خود ايمان آوردند و ما نيز بر هدايتشان افزوديم .
خداوند به پيامبر مي فرمايد : كه در اين كتاب اخبار این اصحاب كهف را بر شما ما عيان مي كنيم و اعلام می کنیم كه آن ها جوانانی پاك و درستكار بودند و كساني بودند كه به پروردگارشان ايمان آورده بودند ، به همين دليل ما بر هدايت آن ها افزوديم ، چگونه ؟ با بإرشاد رحمت بر آن ها بردن آن ها به خواب و خوابي عميق به مدت سيصد و اندى سال و پس از آن کاملاً سالم از جا بر خواستند . و اين چنين ايمانشان سبب هدايت صد چندانشان شد . خدايا در اين روزگار سخت ما را از رحمتي كه بر اصحاب كهف عنایت فرمودى عنايت بفرما . ما را در زماني كه چه در دنيا ، چه در آخرت بر مي انگيزى در قامت و راستاى درستي و ايمان به خودت قرار بفرما . خدايا ما را زير پرچم هدايت لااله الاّالله تحت سرپرستي آقا امام زمان(عج) قرار بفرما .

• < قبلی
• بعدی >