بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوندی که رحمان است و رحیم . به نام خداوندی که هستی بخش است و مهربان . به نام خداوندی که لطف بی پایانش محبت و عشقش سراسر جهان هستی را در بر گرفته است .
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَى عَبْدِهِ الْكِتَابَ وَلَمْ يَجْعَلْ لَهُ عِوَجًا ﴿١﴾
ستایش خدای را که این کتاب را بر بنده خود نازل کرد و هیچ گونه انحرافی در آن ننهاد . آیه اول بر سه مطلب حاکم است : 1 - کتابی بر بنده ای از بندگان خدا نازل شده به این نکته باید خیلی توجه داشته باشیم و از خاطر نبریم و پیامبر خدا را هم شؤن و هم رتبه پروردگار ندانیم . ما خدا را ستایش می کنیم آن خدایی که کتابی پُر از احکام و حکمتهای بی شمار بر بنده اش نازل کرد پس کلام ، کلام خداست ، از جانب خدا صادر شده و بر بنده ای از بندگان خداوند نازل گشته به این نکته ها باید توجه داشته باشیم زیرا در عصری زندگی می کنیم که به دلایل مختلف و کلام های مختلف که تماماً از وساوس شیطان ، ابلیس بزرگ هست به شکل های مختلف این کلام ها را لوث می کنند . پس ستایش می کنیم خدایی که کلامی پُر از حکمت و آموزه های بسیار از خودش بر بنده ای از بندگانش به نام پیامبر نازل فرمود و آخرین نکته از این آیه : هیچ گونه انحرافی در آن ننهاد . کلام کاملاً صریح است ، جای شبهه و شک هم وجود ندارد . در کلام الهی جای هیچگونه انحرافی وجود ندارد ، هر کَس از هر دری بر شما وارد شد و خواست که به شما القا کند شما تعمق کن که شاید وجود داشته باشد ، شما شایدها را پشت در بگذارید و اجازه ورود ندهید تمام . بنابراین آیه اول در سوره کهف برهان بسیار بسیار سنگین ، سخت و مهمی در قبال وساوس شیطان ارائه می کند .
قَيِّمًا لِّيُنذِرَ‌ بَأْسًا شَدِيدًا مِّن لَّدُنْهُ وَ يُبَشِّرَ‌ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرً‌ا حَسَنًا ﴿٢﴾
راست و درست ، چه ؟ کلام خدا . چه ؟ کتابی که حاوی احکام الهی است فرموده هم راست است و هم درست . اگر بخواهیم این کلام را مورد شک و تردید قرار دهیم باید در وجود پروردگار پایه های شک را قرار دهیم و این امکان پذیر نیست .
راست و درست ، کلام ، راست و درست . تا به عقوبت سخت از نزد خود هشدار دهد . همیشه خداوند هر جای آیه ای را مطرح می کند معمولاً از بشارت ها می گوید و بعداً به مجازات ها می پردازد در اینجا خیلی صریح و محکم خداوند اعلام می فرمایند که : این کلام کلامی است راست و درست تا به عقوبتی سخت از نزد خود هشدار دهد . عقوبت در قبال چه ؟ در قبال تخطّی از کلام خداوند ، در مقابل هر گونه شک و شبهه ، در مقابل هر گونه تسلیمی در مقابل ابلیس .
و مؤمنان را که کارهای شایسته می کنند . مؤمن تنها به زبانش مؤمن شناخته نمی شود . بعد از زبانش که قلبش باید گواهی این زبان باشد ، مؤمن به کارهای شایسته شناخته می شود . اگر فردی ایمانش را مطرح کرد و به کار شایسته مشغول نشد مؤمن محسوب نمی شود .
و مؤمنان را که کارهای شایسته می کنند نوید بخشد که ایشان را پاداشی نیکوست . به این دسته مؤمنان که کارهای شایسته انجام می دهند خداوند نوید می دهد با این کتاب و این کلام توسط پیامبرش که به مؤمنان بگو شما را پاداشی نیکو خواهد بود .
مَاكِثِينَ فِيهِ أَبَدًا ﴿٣﴾
که جاودانه در آن خواهند بود
خیلی زیباست این جمله و کلمه انتهایی که در انتهای آیه سوم مطرح می شود . چرا ؟ چون پاداش ها شکل های مختلف دارد می تواند پاداش اولاد باشد ، می تواند مال باشد ، خانه باشد ، ثروت باشد مقام باشد و.... اما همه اینها روزی تمام می شود . چنین پاداشی مد نظر خداوند نیست بلکه پاداشی است که با پایان یافتن عمر دنیا برای بنده باقی خواهد ماند جاودانه خواهد بود . این پاداش خیلی بالاتر از پاداش های دنیوی است که خداوند در قبال اعمال دنیوی آدمی عطا می فرمایند : چرا ؟ چون انسان پس از دنیا در هر مرحله ای از طبقاتی که خداوند تعیین کرده قرار گیرد این پاداش نیکو او را همراهی خواهد کرد . حالا باید فکر کرد این پاداش نیکویی که جاودانه مؤمنانی که کارهای شایسته می کنند چیست که جاودانه خواهد بود خیلی مهم است . نگاه کنید چه چیزی را جاودانه می خواهید ؟ چه چیزی را می توانید جاودانه بخواهید ؟ شاید شما قصری پُر از جواهرات بخواهید و این شدنی است اما جاودانه نمی تواند باشد . نگاه کنید که شما چه چیزی را می توانید طلب کنید ؟ چه پاداشی که هم بزرگ باشد و هم جاودانه در تمام مراحل بعدی ما در جهان هستی یا در بعد از جهان زمین ادامه خواهد داشت ما را همراهی کند .
وَ يُنذِرَ‌ الَّذِينَ قَالُوا اتَّخَذَ اللَّـهُ وَلَدًا ﴿٤﴾
و تا کسانی را که گفتند : خداوند فرزندی گرفته است هشدار دهد . این کتاب بعد از انجیل آمده ، این پیامبر بعد از حضرت مسیح(ع) آمده . حضرت مسیح(ع) هرگز نگفت که من فرزند خدایم . حضرت مسیح هرگز نگفت که سه خدا مطرح می شود . اما پس از مسیح آنهایی که پس از ایشان آمدند مثل همه ادوار گذشته پایه گذار کلام های غلط و نادرست شدند . خداوند می فرمایند : این کتاب و کلامی که در آن است توسط پیامبرش ابلاغ می شود تا هشدار دهد که برای خدا فرزند قائل نشوید . کلام خیلی صریح است هر کس بعد از شنیدن این کلام اقرار به این نماید که خداوند فرزندی چون مسیح دارد ، مسیح را فرزند اختیار کرده است خداوند فقط خودش باید به داد برسد چون در این آیه هشدار کاملا صریح است .
مَّا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ وَ لَا لِآبَائِهِمْ كَبُرَ‌تْ كَلِمَةً تَخْرُ‌جُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ إِن يَقُولُونَ إِلَّا كَذِبًا ﴿٥﴾
نه آنان و نه پدرانشان به این دانشی ندارند یعنی نه تنها کسانی که بعد از مسیح (ع) آمدند و چنین گفتارهایی را رواج دادند و نه پیشینیانشان حتی در قوم یهود ، چنین دانشی ندارند که بتوانند با این دانش اثبات کنند که خداوند فرزندی گرفته است صاحب فرزندی است .
سخن بزرگی است که از دهانشان بیرون می آید یعنی این یک ادعای بسیار بسیار بسیار بزرگ و کذب است ، خیلی بزرگتر از دهانشان . جز دروغ نمی گویند یعنی آنهایی که این را باب کردند می دانستند که این دروغ است ولی گفتند و ادامه دادند و نسلی از بشر را در چنین ابهام و اوهامی باقی گذاشتند ، خداوند به حساب آنها رسیدگی خواهد کرد .

• < قبلی