بسم الله الرحمن الرحیم

در آیات پیشین در سوره عنکبوت این طور تلاوت شد و ما بهره بردیم که در دنیا افرادی هستند که به شما می گویند این کار را انجام بده اگر گناهی هم داشته باشد گناه تو را من به گردن می گیرم، قطعا همه ی ما در طول زندگی و عمرمان این جملات را از آدم های مختلف شنیدیم.

وَلَيَحْمِلُنَّ أَثْقَالَهُمْ وَأَثْقَالًا مَعَ أَثْقَالِهِمْ وَلَيُسْأَلُنَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَمَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ ﴿۱۳﴾
و خداوند می فرمایند: و البته آن ها بار گناه خود و بار دیگران را با بار خود بر دوش می کشند.
یعنی کسی که به شما می گوید من گناه تو را بر دوش می گیرم قطعا روی دوشش می گذارند اما یادت باشد تو بار خودت را باید بکشی چون خلف وعده کردی؛ تو از چه کسی اجازه داشتی که کار خطا را انجام بدهی و گناه بکنی چرا که یکی دیگر گفته من بارش را بر می دارم، کسی که این قول بی جا را داد قطعا همان اندازه بار گناه تو را با بار گناه خودش که تخلف کرده خواهد برد اما سهم تو به جایش است فراموش نکن.
مسلما روز قیامت از آن چه افترا می بستند بازخواست می شوند.
روز قیامت از آن ها می پرسند تو چه کاره بودی و با چه اجازه ای این کار را انجام دادی؟ بعضی ها می گویند نه بابا آیت ا... فلانی گفته اگر این طور باشد درست است، اولا تو تحقیق کردی؟ رفتی از دفتر این آیت ا... یا این آقا پرسیدی؟ آن جا حضور داشتی؟ اگر دیدی که غلط است، آیا وارد این شدی که خودت تحقیق کنی که در کجای روایات و احادیث و قرآن آمده است؟ نه. از چه کسی شنیدی؟ می گوید فلانی گفته بود، آدم خیلی خوبی است، این ها افترا است چه درست چه غلط می گوید همه این ها را از آن ها سوال می کنند که شما چه کار کردید؟
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ فَلَبِثَ فِيهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِينَ عَامًا فَأَخَذَهُمُ الطُّوفَانُ وَهُمْ ظَالِمُونَ ﴿۱۴﴾
و همانا نوح را به سوی قومش فرستادیم. حضرت نوح(ع) به سوی قومش آمد که در میانشان 950 سال به سر برد، الهی برای حضرت نوح(ع) بمیرم، آدم به 70 و 80 که می رسد می گوید خسته شدم از دست این دنیا بس است دیگر، برویم، می خواستیم بخوریم خوردیم، می خواستیم بپوشیم پوشیدیم، و... 950 سال حضرت نوح (ع) در دنیا عمر کرد اما سرانجام طوفان آن ها را درگرفت در حالی که ستمکار بودند. با وجود این که نوح(ع) بر آن ها پیامبر بود و کلام خدا را آورد و 950 سال تبلیغ کرد با همه ی این صحبت ها وقتی عذاب رسید همه ی آن ها ستمکار بودند.
فَأَنْجَيْنَاهُ وَأَصْحَابَ السَّفِينَةِ وَجَعَلْنَاهَا آيَةً لِلْعَالَمِينَ ﴿۱۵﴾
پس او را با کشتی نشینان نجات دادیم، آن را برای جهانیان عبرتی ساختیم.
تنها کشتی را که خداوند دستور داده بود و نوح (ع) ساخته بود خودش و آن هایی که اعتقاد آورده بودند و از حیوانات هر کدام یک جفت نر و ماده بر آن کشتی سوار کرد و همراه خودش برد تا طوفان عذاب خوابید، آب ها فرو کش کرد و به این ترتیب این سرگذشت را برای کل جهان عبرتی قرار داد. آیا ما عبرت می کنیم؟ اگر امروز این اتفاق برای ما بیفتد ما می خواهیم چه کار کنیم؟ فکر کنید همه ی ما این جا نشسته ایم و قرآن می خوانیم، کار بد که انجام نمی دهیم، اگر یک دفعه از آن سیلاب ها به حسینیه سرازیر بشود هیچ کس فرصت نمی کند بالا برود، هیچ کس نجات نمی دهد، پس بهتر نیست که درست زندگی کنیم، درست بیندیشیم و درست حرف بزنیم؟ یاد نگرفتیم درست حرف بزنیم می توانیم ساکت بنشینیم و سکوت کنیم، چه قدر می خواهیم حرف بزنیم بس است دیگر، یک عمری حرف زدیم.
وَإِبْرَاهِيمَ إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿۱۶﴾
و اما ابراهیم چون به قومش گفت خدا را بپرستید از او پروا دارید، این کار برای شما بهتر است اگر می دانستید.
ابراهیم به قومش گفت خدا را بپرستید، بت و چوب و سنگ چیست؟ از خداوند خجالت بکشید، تقوا پیشه کنید، این کار برای شما خیلی بهتر است اگرواقعا دانشی داشتید و می دانستید.
إِنَّمَا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْثَانًا وَتَخْلُقُونَ إِفْكًا إِنَّ الَّذِينَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَا يَمْلِكُونَ لَكُمْ رِزْقًا فَابْتَغُوا عِنْدَ اللَّهِ الرِّزْقَ وَاعْبُدُوهُ وَاشْكُرُوا لَهُ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿۱۷﴾
البته شما به جای خداوند بت هایی را می پرستید و دروغی می سازید،
خیلی جالب است ما خودمان خنده مان می گیرد، می گوید ما امروزه نه بتکده داریم و نه بت در خانه هایمان داریم ولی بت های ما خیلی بیشتر از بت های آن زمان است، اگر آن ها یک یا دو بت داشتند، ما ده ها بت در زمینه های مختلف داریم فقط کافی است نگاه کنیم، اگر یک قدری عمیق به آن چه که امروز هستیم دقت کنیم بت هایمان را پیدا می کنیم و چه قدر جالب است بزرگ ترین بت ما، نفس خودمان است، دائم نفس پرستی، حالا در کنارش چیزهایی که پیشنهاد می شود ما آن ها را می گیریم و به در و دیوارمان می زنیم و جلوی آن می ایستیم و به آن می گوییم نمی خواهی کمکم کنی و به داد من برسی؟ خب چرا این کار را انجام می دهی؟ می گوید مقدس است، باشد، خدا این را برای تو فرستاد برای این که از آن درس یاد بگیری نه این که آن را ستایش کنی.
مسلما آن ها را که به جای خدا می پرستید مالک روزی شما نیستند. هیچ کدام یک استکان آب هم نمی توانند دست شما بدهند.
پس رزق را نزد خدا بجویید، او را بپرستید، سپاس گزارید که به سوی او بازگردانده می شوید.

• < قبلی
• بعدی >