بسم الله الرحمن الرحیم

سِرّی از اسرار دشت نینوا را برای شما بازگو می نمائیم، این سرزمین عجیب تا قبل از واقعه کربلا سکنه ای نداشت، در آنجا آدمها سکنی نکرده بودند، تنها از آن گذر میکردند، حتی شبها کسی در آنجا اتراق نمی نمود با وجود آنکه نهر علقمه در کنار آن جاری بود، مردمی که از آن عبور می کردند بیان می کردند که توقف در این سرزمین برایشان میسر نیست خودشان هم نمی دانستند چرا؟ اما این سرزمین قرار بود قتلگاه جمعی از بهترین آدمهای جهان هستی باشد، زمین خودش این را می دانست، چون پروردگارش بر این زمین ابلاغ فرموده بود و می بایستی این زمین دور از آلودگیهایی که انسانها بر هر سرزمینی که سکنی دارند بوجود می آورند، بماند، پس زمین مأمور بود که اجازه توقف طولانی که زمانی برای اندیشیدن به گناه بوجود آورد را ندهد، به همین دلیل سرزمین کربلا بر مردمانی که از آنجا عبور می کردند خوفی پنهانی بر دلهایشان وارد می نمود که هیچکدام یارای توقف طولانی پیدا نمی کردند و این خاک بکر باقی ماند تا روزیکه بدنهای طاهر و پاکیزه و خونهای پربهای امامش را، یاران و خاندان باوفایش را بر خود پذیرا باشد، امروزه هنوز هم این خاک در میان هجوم آتش و جنون دنیا پرستان به مثابه نگین گرانبهای انگشتری سلطانی بزرگ می درخشد، نفوس پاک و مومن را بسوی خویش جلب می نماید حتی اگر کسی در آن سیطره، اندیشه بدکاری داشته باشد انرژی وجودش خیلی زود خنثی می شود تا مردمی که در میان حرمین قرار میگیرند، خود را در محلی امن و پر مهر ببینند و برای بازگشت به آنجا و رهایی از دد و دیوهای درون و بیرون شتاب نمایند.

• < قبلی
• بعدی >