بسم الله الرحمن الرحیم

در هنگام تلاوت قرآن در سوره فاطر به آیه 10 برخوردم، توجهم را جلب نمود .خداوند فرموده : ( سخنان پاکیزه بالا می رود و عمل صالح آنرا بالا می برد.)

بسیار به آن فکر کردم ،سخن پاکیزه یعنی چه؟ انسان بسیار حرف می زند در هر زمینه ای و رشته ای ابراز کلام می نماید و نظر خویش را بیان می نماید .بخش کلام نادرست را کنار میگذارم و فقط روی کلام پسندیده تکیه می نمایم و معتقدم کلام پسندیده فقط آنچه که بر زبان جاری می شود تنهانیست ،بلکه آن بخشی را هم که در اندیشه ما خاموش ولی در حال گفتگوست را نیز شامل می شود پس هر چه بر زبان می آوریم و هر چه می اندیشیم می تواند سخن پاکیزه باشد و می تواند بسوی اعلی علیین در حرکت آید . این نوید انسان را بوجد می آورد ولی در کنارش شرطی هم وجود دارد ( عمل صالح آنرا بالا می برد ) یعنی چه؟ یعنی اینکه آنچه که در اندیشه و یا در زبان جاری است و نیکوست می بایستی جامه عمل هم بپوشد تا بتواند به محضر حضرت دوست برده شود .بخاطر آوردم که چند سال پیش گفتگوی معاذبن جبل با آقا رسول الله

را می خواندم که در آنجا آقا فرموده بودند ملایک عمل بنده را بالا می برند و از هر طبقه که عبور می کند ماموری برآن طبقه ایستاده و عمل بنده را بررسی می نماید و اگر خالی از حسد،دروغ، ریا، و......باشد عبور می دهد تا به بالاترین مرتبه برسد.

مضمون آیه را با کلام آقا رسول الله تطبیق داده و اندیشیدم که عمل صالح هر بنده شاید بوجود آورنده ملکی باشد که سخن پاکیزه بنده را بالا می برد و در عرش به تسبیح حضرت حق مشغول می شود و قطعا تسبیحات او را بنام آن بنده ثبت می نمایند .

وای خدای من دیوانه شدم نمیدانم چه بگویم وقتی با خود می اندیشم که در طول عمر زمینی خویش چند ملک تسبیح گو حضرتش را می توانستم به بالا اعزام کنم و نکردم آتشی در اندرونم شعله می کشدکه هیچ آبی آنرا نمی تواند خاموش نماید .چه کردم ؟ آیا فرصتی دارم که حداقل کمی از این خسران را جبران نمایم؟ نمیدانم.شما چه می انیشید؟

• < قبلی
• بعدی >