بسم الله الرحمن الرحیم

می‌نویسیم تا قصه پدرمان حضرت آدم علیه‌السلام را ادامه دهیم.

آنچه را که قبلاً گفته بودیم یقیناً به خاطر دارید امروز از شما سوالی دارم آیا هیچوقت با خود اندیشید ه اید که همه پیامبران الهی دارای نامی خاص خودشان بوده‌اند همانند نوح، موسی، ابراهیم ..... در حالی که حضرت آدم به نامی کاملاً عام نامیده شده‌اند که پس از ایشان همه نسلشان این نام را با خود همراه دارند و به‌نوعی می‌توان گفت که همه نسلهای بعدی ابتدا نام پدر نسل بشر یعنی آدم را با خود دارند.

به‌عنوان مثال فرزندی که زاده می‌شود هیچ نامی ابتدا به ساکن ندارد جز آدم پس از ان برایش نامی قرار می‌دهند و به نام پدر و مادری که از او زاده شده است نامیده می‌شود و این نشان دهنده مقام والا و عظیم پدر نسل بشر حضرت آدم علیه السلام می‌باشد و جای بسی قدرشناسی است که ایشان راه نزدیک شدن به حضرتش را اولین بار به فرزندان پس از خودشان آموختند یعنی (توبه) آنهم به بهترین شکل ممکن. یعنی کوچک شمردن خود در برابر خالق عظیم الشان و ابراز ندامت با ریختن باران اشک که هر قطره اشکی که این‌چنین بریزد گردو غبارهای درون را می‌روبد و باعث جاری شدن چشمه ای زلال و شفاف از درون می‌گردد که روح آدمی در این چشمه خود را شست و شو داده و آماده پریدن به عرش الهی می‌گردد و این میراثی گرانبهاست که از حضرت آدم برای ما باقی مانده .

ایشان چهل سال گریست و ما چهل روز اگر از سر صفا بگرییم و ابراز پشیمانی کنیم همان خواهیم یافت که ایشان یافتند یعنی مقام خلیفه الهی بر روی زمین و صد افسوس که اولاد آدم علیه السلام این میراث گرانبها را قدر نمی‌شناسد و در بیابان برهوت سرگردان پای می‌کوبد پس فراموش نکنیم که هر کدام از ما نام اصلی و اولمان آدم است که پدر اصلی بشریت در جهان هستی است وپس از ان فقط بارکد شناسایی می‌گیریم و بس و اگر قرار باشد به نسبمان افتخاری کنیم باید به آدم بودنمان و اتصالمان به حضرت آدم علیهالسلام ببالیم و بس.

• < قبلی
• بعدی >